NIEUW ZEELAND 21.12.08-21.01.09

Nog een weekje te gaan en er zitten er alweer drie en een halve op! Jeetje mina, wat gaat de tijd toch snel. Niet voor te stellen dat we straks weer in ons koude kikkerlandje zijn en onze schaatsen van de zolder kunnen halen.
Ik weet zeker dat ik straks terugverlang naar Oceanie met zijn heerlijke temperaturen. Het weertje kan trouwens ook ineens omslaan. Zo is ons van 'hot naar her-ritje' vaak begonnen met 27 graden en geeindigd met 12. Hiep hoi! Sta je dan, in je zomerse outfitje.
Aan de andere kant vind ik het ook wel weer heel leuk om iedereen te zien en lekker de dagelijkse, gezellige dingen te doen. Dat is net zo genieten en plezier hebben als dat ik hier doe en heb hoor!

Wat hebben we een hoop gezien en wat is het lastig om daar nu over te schrijven.
We zijn begonnen op het noordereiland en eindigen over een klein weekje in Christchurch, de grootste stad van het zuidereiland. Wat onze 'reisadviseurs' Ferry en Timmo al zeiden: NZ heeft en overtreft *alles* wat natuur betreft. Wouw, wouw en nog eens wouw. Van tropische regenwouden tot gletsjers en van zandstranden tot fjorden. Van de huismuis tot de bottlenose-dolfijn en van de wezel tot de sleeping whale (daar kom ik later op terug).

We hebben op ons gemakkie en zonder plan rondgescheurd in onze op het noordereiland rode en op het zuidereiland zwarte Suzuki Swift. En opletten geblazen he: KEEP LEFT! Links de rotonde op, op de snelweg links rijden, etc. We hebben bijna nooit, of beter gezegd, bijna altijd goede accommodatie gevonden. Op één keer na dan in het oudengelse dorpje Thames. Een backpackerslodge a.k.a. spooklodge boven een pub in een smerig stoffig en krakkemikkig bedje (oooh wat was ik toen blij met m'n lakenzakkie!) waarvan de baas met zo'n brede grijns zei dat ie de maker of Saw was...

Nu ik dit aan het schrijven ben, denk ik; had ik maar iets van onze avonturen bijgehouden. Ik zit al tien minuten naar het scherm te turen en weet niet waar ik beginnen moet. Aan de hand van foto's vertellen, dat is handig! Nu ga ik gewoon maar opsommingsgewijs vertellen wat me te binnen schiet (is ook een manier he):

- Benjamin heeft een verborgen fetisj van mij ontdekt: luchtfoto's. Niet vanuit de lucht, maar van de lucht. Hij kleurt soms onwijs mooi roze en oranje...

- Veel opmerkelijke en vaak gevatte borden langs de weg: 'adopt, don't abort' en 'drive tired, drive drunk, no difference!'

- We zijn inmiddels door teletubbie- en hobbitland, Jurassic Park, de groene vallei van platvoet en het sprookjesbos van Sap de Aardwortel gereden (met het bewijs dat teletubbies bestaan in eerder geplaatste foto's)

- Benjamin raapt aangereden, (gelukkig ook) dode wezels op, versleept en begraaft ze. (!)

- We hebben echt in een deuk gelegen om de in het Tongariro National Park rodelende Chinezen. Met een rotvaart in hun sleetje van de berg af en dan, hoppa, gigahard op hun plaat gaan. Ohoh, heel erg eigenlijk.. Maar wel heel grappig en de moeite waard om er minstens drie kwartier naar te koekeloeren.

- Ik heb werkelijk waar vierjarige Emma mét lapschoenen (zo noemden ze vroeger d'r lakschoenen) met hakje in een Shoppingcenter gezien. Haha, geweldig. Had eigenlijk een foto moeten nemen, bijna helemaal hetzelfde gewoon.

- Dronken Nieuw Zeelanders die ons, toeristen, de weg vragen op new years eve.

- Met Jaffa (zo heet de fantastisch mooie, schitterende, adembenemende stok die Benjamin gevonden heeft (!) en die meegaat naar Nederland (wederom een !). En ik maar zuinig aan doen met het aanschaffen van nieuwe kleding enzo..) en 'de robbers' in Junglebook survivelen (met Ka de slang, Shirkaan én de drie gieren).

Zo, dit was het voorlopig. Ik heb geen idee of dit verhaal nou representatief is voor onze vakantie, maar het is in ieder geval iets. Toch!?

Misschien dat ik nog een keer achter internet duik, maar misschien ook niet.

Voor degenen die gereageerd hebben; superleuk! En ik heb zin om jullie te zien en de verhalen live te vertellen!!!

Kissss!

ps. Ik zou nog terugkomen op die sleeping whale. Naja, laten we zeggen dat we voor 280 dollar ge&@#* zijn en geen walvis gezien hebben. Ze zeiden natuurlijk van wel, maar het kon net zo goed zeewier of een stuk drijvend hout zijn.